31.05.2021 10:57
W dacie 28.12. 2015 zaczęła obowiązywać ustawa nr. 378/2015 Coll. zmieniająca ustawę nr. 634/1992 Coll., o ochronie konsumentów (zwana dalej też „Ustawa o ochronie konsumentów“). Za pośrednictwem przedmiotowej nowelizacji doszło do transpozycji niektórych dyrektyw Unii Europejskiej do prawodawstwa czeskiego. Chodziło szczególnie o dyrektywy mające na celu wzmocnienie ochrony konsumentów i ujednolicenie poziomu ochrony konsumentów w ramach poszczególnych państw członkowskich UE.
Wspominana nowelizacja ma podstawowy wpływ zwłaszcza w sferze rozstrzygania wszelkich sporów między przedsiębiorcami jako sprzedającymi, odpowiednio usługodawcami i konsumentami. Nowelizacja wprowadza dwa nowe obowiązki dla biznesmenów: po pierwsze obowiązek udzielić konsumentowi informacji na temat polubownego rozwiązania ewentualnie powstałego sporu, a także obowiązek aktywnego udziału we wszczętym pozasądowym rozstrzyganiu sporu konsumenckiego.
Aby spełnić obowiązek poinformowania, przedsiębiorca musi w sposób prosty, zrozumiały i dostępny informować konsumenta o tym, do kogo powinien się w przypadku zainteresowania pozasądowym rozstrzygnięciem sporu konsumentckiego zwrócić, łącznie z odnośnikiem do strony internetowej odpowiedniego organu. Jeśli przedsiębiorca ma stronę internetową, taka informacja musi być wymieniona również tutaj. To samo odnosi się do ogólnych warunków handlowych, do których odnosi się umowa z konsumentem. Nowelizacja Ustawy o ochronie konsumentów wchodzi w odniesieniu do tych obowiązków w życie na dzień 1 lutego 2016 roku. Do uregułowania ogólnych warunków handlowych ustawodawca daje przedsiębiorcom okres 3 miesięcy od daty wejścia w życie, tj. do 1 maja 2016 roku. W przypadku niespełnienia obowiązku informowania grozi predsiębiorcom kara aż do wysokości 1.000.000 CZK.
W związku ze zobowiązaniem do aktywnego udziału w pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich należy wspomnieć, że do wszczęcia pozasądowego rozstrzygania sporów konsumenckich przez konsumentów może dojść dopiero po nieudanam rozstrzygnięciu sporu pomiędzy stronami. Konsument musi więc zawsze najpierw zwrócić się ze swojim wymogiem bezpośrednio do przedsiębiorcy. Jeżeli konsument następnie reczywiście poda do odpowiedniego organu wniosek o pozasądowe rozstrzygnięcie sporów konsumenckich, przedsiębiorc zostanie o takiej okoliczności natychmiast poinformowany. Przedsiębiorca jest prawnie zobowiązany do takiego wniosku się wypowiedzieć w stosunkowo krótkim okresie 15 dni od otrzymania zawiadomienia, i następnie dostarczyć niezbędnej pomocy w tej sprawie. Tutaj też grozi kara aż do wysokości 1 000 000 CZK.
Ponadto, nowelizacja ustawy o ochronie konsumentów również dotyczy ogólnych kwestii. Niedawno na przykład zostały określone pojęcia nieuczciwa praktyka handlowa oraz agresywna praktyka handlowa. W przeszłości stosowany termin praktyka handlowa wprowadzająca w błąd został zastąpiony dwoma nowymi terminami, a mianowicie (i) działanie wprowadzające w błąd i (ii) zaniechanie wprowadzające w błąd, gdy jednocześnie nastąpiła istotna zmiana w definicji tych terminów.
Jako zaniechanie wprowadzające w błąd została niedawno uznana nawet sytuacja, w której przedsiębiorca nie udzieli konsumentowi istotnej informacji, albo takiej udzieli w sposób niejasny, niezrozumiały lub dwuznaczny. Do istotnych informacji jest zaliczana w pierwszym miejscu cena produktu lub usługi, dalej na przykład ustalenia dotyczące warunków zaplaty dostawy, warunki reklamacji lub złożenia skargi. W stosunku do ceny należy zatem podkreślić, że ustawodawca wymaga, by przedsiębiorca wyznaczał cenę produktu lub usługi łącznie z podatkami, opłatami i innymi pełnieniami finansowymi z tym związanymi, lub sposób jej wyliczenia, jeśli cena nie może być ustalona uprzednio. Pominięcie ceny jest nie tylko działaniem wprowadzającym w błąd, ale także niespełnieniem ustawowego obowiązku o informowaniu, za które przedsiębiorca może zostać ukarany karą aż do wysokości 5 000 000 CZK.
Warto również wspomnieć przepis § 5c Ustawy o ochronie konsumentów, który przeniósł ciężar dowodu z kupującego na sprzedającego. Organ nadzoru jest teraz uprawniony w ramach postępowania administracyjnego do wymagania od sprzedawcy, by udowodnił prawdziwość twierdzeń zawartych w odniesieniu do praktyk handlowych. W przypadku, że sprzedawca nie może udowodnić swoich twierdzeń lub jego dowody przed organuem nadzorującym nie będą miały podparcia, nie odniesie w danym postępowaniu sukcesu.
Biorąc pod uwagę nowo nałożony obowiązek i wysokość ewentualnych kar, można polecić, by firmy zwróciły należytą uwagę na wyżej wymenioną nowelizację, przede wszystkim w jak najkrótszym czasie zmienili swoje strony internetowe i ogólne warunki handlowe.